Ik verkeerde in de geruststellende omstandigheden dat ik hem een week voor zijn overlijden met Nick Schavemaker heb bezocht op zijn tijdelijk onderkomen In Mechropa. Ik genoot stiekem van de pret die ik nog zag in zijn ogen, een karakteristieke blik van een volbloed-HBS’er. Ad is 81 jaar geworden.

Ad werd in 1959 lid van HBS. Ik herinner mij hem vooral van toen als de vader van Ad jr., waarmee ik destijds voetbalde en cricket speelde. Ik herinner mij ook nog Ad en Lies, zijn ouders die beiden altijd in de weer waren voor onze club. Lies bestierde jarenlang ons buffet, het waren vrijwilligers avant la lettre. Ad moet het daar geleerd hebben.

Hij nam zitting in vrijwel alle commissies waarin op onze vereniging zitting te nemen is. Ad was aanvoerder van zijn elftal, leider van HBS 1 Voetbal en Cricket, actief in de jeugdcommissie Voetbal en Cricket, Lid van de Senioren Elftal Commissie en het Cricketbestuur en zowel als lid als voorzitter van het voetbalbestuur. Op latere leeftijd was hij jarenlang lid van de Notulencommissie en lid en voorzitter van de Terrein- en Opstalcommissie. Ad werd tweede in de strijd om de Schuttersbokaal in het seizoen 1979/1980. Speciale vermelding komt hem toe in zijn jarenlange inzet voor de breedtesport van het Cricket: 8 jaar lang was Ad de trekker van ‘de WODA’ (woensdagavondcricket), een van de eerste nieuwe spelvormen waarin het sociale element van de cricketsport zo geaccentueerd werd. 

Ad was altijd actief op onze club. Hij won de Freek van der Leeuw-Trofee in het seizoen 1986/1987 en werd in 2010 voor zijn schijnbaar oneindige lijst van verdiensten voor onze club zeer terecht benoemd tot Lid van Verdienste. In 2015 was ik als voorzitter in onze bestuurskamer getuige van het opspelden van een Gouden Bondsspeld, een onderscheiding die de KNVB hem toekende. Voor alle verdiensten van Ad, ook die buiten HBS, werd Ad al eerder in 2007 koninklijk onderscheiden.

Ik koester persoonlijke herinneringen aan Ad. Met een aantal andere leiders nam hij destijds de cricketjeugd (inclusief zijn zoon Ad jr.) mee naar Engeland voor een zomertour. Het waren belevenissen waar alle deelnemers nog herinneringen aan koesteren. Ik benoemde het gelukkig nog in mijn laatste bezoek aan hem. Misschien wilde ik hem er eigenlijk voor bedanken. Kleine jongens worden groot als ze zulke trips kunnen maken.

Ad was een clubman, Ad was een familieman. Gebracht door zijn ouders, met zijn lieve Puck altijd aan zijn zijde. Hij keek met Puck alle wedstrijden van Ad jr en Natasja, later kwamen daar op HBS de wedstrijden van Romi (en Mathijs) en Mica bij. Hij legde vast onbedoeld grote druk op de HBS-toekomst van zijn kinderen en kleinkinderen. Zoals het hem ook gebeurde.

 Een groot HBS’er is heengegaan.

 Rust zacht Ad, dank voor alles wat jij voor ons deed. 

 Namens het Algemeen Bestuur,

 Jacco Visser - Voorzitter