Dat lukte uiteindelijk (2-0) in een wedstrijd waarin het goede nieuws was dat HBS een sloot ‘100-procent-kansen’ wist te creëren. Het minder fantastische nieuws was dat de meeste daarvan niet in de goal gingen. Daardoor werd het in de tweede helft zelfs nog even spannend, terwijl deze pot eigenlijk voor rust al in de tas had moeten zitten.

Veel van die kansen ontstonden in die eerste fase overigens uit de uitstekende wijze waarop HBS op aanwijzing van coach Marco voorin druk zette. Vlak achter de spitsen Bo, Noi en Fares zaten ook de middenvelders Sidney, Joppe en Ruben er hoog op het veld echt bovenop. Den Hoorn probeerde wel van achteruit op te bouwen, maar geregeld waren zij dan de bal op zo’n tien meter van hun eigen 16 meter alweer kwijt. En de enkele keer dat ze onze helft wist te bereiken, kwamen onze verdedigers (Yuri, Mano, Lorenzo en Stef) goed voor hun tegenstanders. Om van daaruit te werken aan weer een nieuwe aanval.

Dat leverde verschillende mogelijkheden op, en ook doelpunten. Maar die liepen aanvankelijk tot veler frustratie vast op de vlag van de grensrechter. Bovendien schoot Joppe op de lat boven de keeper.

De impasse werd doorbroken toen Joppe de bal van links voorzette, Noi doorkopte en Fares bij de tweede paal opdook om in te schieten. Opnieuw was er discussie over buitenspel (op HBS TV leek Fares gelijk te staan met de verdediger) maar deze treffer wilde de scheidsrechter niet meer afkeuren. En dus was het eindelijk 1-0!!

Er zou voor rust nog een hele reeks aan mogelijkheden op volgen. Eerst dook de keeper een kopbal van Bo uit de hoek, die met de binnenkant van de voet was aangespeeld door Sidney. Vervolgens schoot Fares hard in het zijnet. In de misschien wel mooiste aanval van de wedstrijd passte Bo met buitenkant voet naar de opkomende Stef in de diepte, die op zijn beurt weer Ruben bediende. Helaas ging ook diens schot met links naast het doel. En tot slot legde Ruben op de doellijn de bal terug op Noi, maar die kon er net geen kracht achter krijgen.

In de pauze verschoof Marco wat accenten, zoals dat zo mooi heet: Stef schoof naar links, Sidney werd rechtsback, Yuri ging het middenveld bestrijken, net als Amin, terwijl Max er links voorin bij kwam. Later kwam ook Levi er nog in.

Vrijwel gelijk leverde dat resultaat op: Noi speelde de bal door, waardoor Ruben alleen voor de keeper kwam te staan. Alleen: hij schoof de bal opzij, waar het in dit geval misschien het best had gewerkt om wat egocentrischer te zijn. Niet heel veel later bood Noi Max een goede kans, maar helaas kreeg die zijn rechtervoet niet stevig genoeg tegen de bal.

Het gaf Den Hoorn de kans om ook wat serieuzer vooruit te gaan voetballen. Zolang je de 2-0 niet maakt, dreigt altijd wat ik maar even het ‘Lyra-scenario’ zal noemen: je bent de hele wedstrijd beter dan de tegenstander, maar toch staat er uiteindelijk 1-1 op het scorebord.
En ja hoor, na wat speldenprikken kreeg de rechterspits een vrije schotkans. Zijn schot wist Tieme nog te pareren, maar even later had hij de hulp van Stef nodig om de boel droog te houden. Een speler van Den Hoorn stak door ons centrum, onze uitlopende keeper kreeg een voet tegen de bal, maar het was Stef die de doorschietende bal gelukkig weg ramde.

Uiteindelijk was het een fout aan de kant van Den Hoorn die ons definitief in veilige haven bracht. Noi werd in de hoek van het strafschopgebied onnodig onderuit getrokken en nam de penalty zelf. Die ging er onberispelijk in: 2-0.

Werden er in de rest van de wedstrijd dan geen mooie kansen meer gemist? Ja, natuurlijk wel: Lorenzo bijvoorbeeld had er ook nog wel eentje mogen maken. Maar dat gebeurde helaas niet en daarom bleef het bij 2-0. We zien elkaar volgende week weer in Gouda!