Meer betrokkenen hadden overigens hun outfit aangepast aan de omstandigheden. Dat gold met name voor de grensrechter van Den Hoorn, die al snel op blote voeten en met ontbloot bovenlijf heen en weer rende langs de zijlijn.

Hoe warm het ook was, HBS begon ijzersterk aan dit bekertreffen. In de eerste minuut al speelde Lorenzo Ruben aan rond de middellijn, die op zijn beurt Sidney de diepte instuurde. Rubens pass leek iets te hard, maar dankzij Sids snelheid kwam er toch nog een levensgrote kans uit. Hij tikte de bal handig over de uitlopende keeper. Een zekere treffer zou je zeggen, maar in plaats daarvan hobbelde de bal tegen de paal.

De rebound was vervolgens voor Amin, die een duel won op de achterlijn en de bal met zijn linker panklaar legde voor Noi. Die knikte knap in, maar helaas landde deze weer net een paar centimeter aan de verkeerde kant van de paal.

Een aanval op hoog tempo die typerend was voor de gedrevenheid waarmee onze helden de wedstrijd openden. Max gaf nog geen minuut later het goede voorbeeld door de keeper op te jagen nadat die zijn goal had verlaten om aan de zijlijn op te ruimen. Maar er waren nog veel meer sterke momenten in die eerste twintig minuten, die voor de verandering even allemaal zal noemen:
- Een serie hoogstandjes van Joppe en Mano aan de linkerkant, waarmee zij zich gezamenlijk onder de druk uitspeelden;
- Een uitbraak na een corner van Ruben, waarmee hij een twee-tegen-C creëerde waarvan Max leek te kunnen profiteren. Helaas bereikte de breedtepass hem net niet;
- Een fraaie lange trap van Mano naar de opstormende Guus, die maar ternauwernood kon worden gestuit door een verdediger van Den Hoorn;
- Een diepe bal van Ruben op Noi vlak over een verdediger heen die hij met zoveel gevoel gaf, dat het meer een kunstwerk was dan een pass. Later volgt net zo’n pass op Amin, die geheel ten onrechte werd afgevlagd (zoals de beelden op ‘HBS TV’ bewijzen);
- Opnieuw Ruben die uit een corner met binnenkant voet in de uiterste hoek probeerde te scoren. De verdediger bij de paal wist echter redding te brengen.

De enige kritiek die mogelijk is, is dat al die wonderschone acties niet één doelpunt opleverden. Sterker: het had geen haar gescheeld of niet HBS, maar Den Hoorn had halverwege de eerste helft de score geopend. De spits van Den Hoorn kon geheel vrij door de as op Tieme aflopen, maar gelukkig bleek die niet te passeren. Onze keeper kon ook nog net bij de rebound – een slim boogballetje van een middenvelder.

Daarmee was het tijd voor de eerste drinkpauze in een wedstrijd waarin werkelijk van alles gebeurde. Dat was ook weer het geval in het directe vervolg: eerst viel de keeper van de uitploeg geblesseerd uit nadat hij een voorzet van Ruben op Noi had onderschept En de wedstrijd was nog niet hervat, of de volgende uitvaller diende zich alweer aan. In de persoon van een buitenspeler van Den Hoorn die in volle sprint zijn hamstring verrekte en het veld moest worden afgedragen.

Na al die breaks zat er wel héél veel water in de magen van onze helden en was het echt tijd geworden om het voortdurende overwicht nou eens tot uitdrukking te gaan brengen in de score. Guus onderschepte een aanval van Den Hoorn op hun helft, Noi kopte door en daardoor had Ruben opeens een vrije doortocht richting doel. De invaller-keeper probeerde nog een voet tegen de bal te krijgen, maar Ruben schoot met buitenkant rechts precies in de hoek die voor hem onbereikbaar was. 1-0! Eindelijk!!

Helaas was die hard bevochten voorsprong voor HBS ook aanleiding om een stapje terug te doen qua scherpte. Noi kreeg weliswaar nog twee kansen voor rust (waarvan een op aangeven van Joppe en een helemaal zijn eigen verdienste), maar dat kon niet verhullen dat sommige slordigheden van vorige week in ‘s-Gravenzande weer terugkeerden.

Dat was met name het geval in de eerste periode na de thee, toen wij ondanks het grote krachtsverschil Den Hoorn zelfs een soort van overwicht gunden. We gaven de bal bij vlagen te makkelijk weg, lieten ruimte op het middenveld en verdedigden soms meters van de man. Dan laat je de tegenstander opeens sterker lijken dan ie is en krijg je kansen tegen die je voorkomt als je verder van je eigen goal af speelt.

Natuurlijk waren er ook acties waar je dan weer heel blij van werd. Met name een diagonale pass van Stef over 30 meter op de stropdas van Max en een vrije trap van Ruben die Amin schitterend aannam. Om niet te spreken van de wonderschone aanval van Lorenzo op Max op Ruben, die Noi uiteindelijk hard over knalde. Ruben zelf schoot ook nog van afstand in de hoek.

Maar dat alles kon niet verhullen dat we in die fase Tieme nodig hadden om de 1-0 vast te houden. Eerst stopte hij een bal in zijn linkerhoek en een minuut of 10 later moest hij opnieuw redding brengen in een een-op-een-situatie. Nadat hij de bal gestopt had was het werkelijk even totale paniek bij HBS achterin, maar gelukkig liep alles uiteindelijk goed af.

Op dat moment vond Amin het kennelijk genoeg geweest. Hij kreeg een vrije trap tegen op ruim 35 meter van de goal en mocht die vervolgens ook zelf nemen. Noi stond precies op de goede plaats om zijn lange bal vrijwel op de doellijn in te koppen. Pfff…2-0, de druk was van de ketel!

Noi maakte tevens nog de 3-0: een heel bekeken balletje in de verre hoek. De zeer aanvallend spelende Loek had ook nog een goede schotkans, maar die ging jammer genoeg over. Fares viel in en passeerde een aantal tegenstanders gemakkelijk. Plus meer goed nieuws: de tweede helft waren alle officials weer helemaal gekleed!

Al met al zeker geen perfecte wedstrijd, maar wel een duidelijke stap vooruit dan opzichte van die van vorige week. Kijken of we die opgaande lijn tegen Lyra volgende week kunnen doortrekken!