Vandaar dat we het verslag over de thuiswedstrijd van de JO16-1 tegen ARC voor de verandering beginnen na de rust, met als tussenstand 0-2. Vandaar ook dat jullie dezer keer helaas helemaal niets kunnen lezen over de spelers die alleen in de eerste helft op het veld stonden.

Maar goed, die tussenstand dus, die was slecht nieuws, want deze pot was wat je noemt een belangrijke. Wilde HBS nog een min of meer serieuze kans maken op het kampioenschap, dan moest er eigenlijk ten koste van alles gewonnen worden van de koploper. Een gelijkspel maakte die kans een heel stuk kleiner, een nederlaag zou feitelijk einde oefening betekenen als het ging om promotie.

Heel fijn daarom dat Mano de 1-2 al inkopte toen de tweede helft nog nauwelijks begonnen was. Dat gaf perspectief op het type comeback dat we vorige week in Zoetermeer zagen: van een achterstand naar een glansrijke overwinning.

HBS, voor de gelegenheid in het rood gestoken, bleef ook na die snelle tegentreffer gelukkig duidelijk de bovenliggende partij. De kraaien voetbalden de ene na de andere kans bij elkaar, zoals die keer dat Yoshi van rechts prachtig voorzette, Ruben bij de eerste paal opdook en de bal via een stuit centimeters over het doel ging.

Zoveel druk, dat houdt vrijwel geen verdediging vol, dat bleek nu ook weer. ARC verloor de bal tamelijk knullig voor het eigen doel en Bo wist wel raad met dat cadeautje. Hij stormde de 16 meter binnen en schoot de bal zo ongenadig hard in de bovenhoek, dat de keeper er niet eens bij in de buurt kwam.

2-2 terwijl de tweede helft nog niet eens halverwege was, dat ging helemaal de goede kant op! Toch? Nou nee, want gek genoeg drukte HBS na die gelijkmaker niet door, maar begon juist wat aarzelender te voetballen. Waar ARC eerst nauwelijks meer de middellijn over kwam, moest Kacper nu weer een paar keer in actie komen. Met als hoogtepunt een magnifieke redding na een voorzet bij de tweede paal, toen eigenlijk iedereen al uitging van een tegengoal.

Tegelijkertijd was dat ook de enige echte kans voor ARC, waar HBS ondanks het wat slordige en gehaaste spel toch nog best had kunnen of zelfs moeten scoren. Iedereen deed daaraan mee: Massine was op papier linksback, maar speelde feitelijk als een hangende linksbuiten. Bij corners en vrije trappen stormden ook Lancine, Mano en Lorenzo – gelukkig terug van een langdurige blessure - allemaal naar voren. Csanad probeerde de ene dribbel na de andere. En tegen het einde van de wedstrijd schoot ook Sidney van wel 40 meter op het doel. Even leek het erop dat die knal de ARC-keeper te machtig zou worden, maar helaas was hij net niet hoog genoeg.

Het bleek niet genoeg voor de drie punten. De bal wilde er simpelweg niet een derde keer in. Niet die keer toen Noi een corner van Nino breed kopte en Bo kon inschieten. En ook niet die keer toen Mano opnieuw een vrije kopkans kreeg of toen Yoshi vlak voor de goal kon aanleggen.

ARC probeerde nog een handje te helpen, bijvoorbeeld toen de keeper naast de bal trapte, een fout die hij zelf nog kon herstellen. Ook een totaal mislukte terugspeelbal belandde voor HBS net aan de verkeerde kant van de paal. Meer dan een gelijkspel zat er deze zaterdag kennelijk gewoon niet in: niets aan te doen…

Ik weet zeker dat onze helden zich er niet door laten ontmoedigen. ARC staat nu gedeeld eerste met Voorschoten ’97 en laat de eerstvolgende wedstrijd van de JO16-1 nou net tegen die club zijn!