Maud Veenman 11 mei 2000 - 12 februari 2022

In het bijzijn van haar ouders, broer en zusje is op zaterdag 12 februari Maud Veenman overleden aan de gevolgen van kanker. Maud speelde jarenlang hockey op Craeyenhout, begeleidde de A1 en was tot op het laatst betrokken bij de club. Ze is 21 jaar geworden.

,,We hebben onze lieve en dappere Maud moeten laten gaan. Ondanks maximale inspanningen heeft zij niet meer het geluk gehad om te kunnen genezen. Met een geweldige wilskracht streed zij iedere keer weer om beter te worden maar uiteindelijk was het kwaad meedogenloos. Vandaag hebben wij onze dochter en zus(je) innig bijgestaan tot het einde van haar leven. Maud zal altijd voortbestaan in onze meest liefdevolle herinneringen. There Is No Greater Love", schrijft haar familie. 

Maud hield een blog bij en deed tweemaal op openhartige wijze haar verhaal in Craeyen Magazine. De eerste keer was aan het einde van de zomer van 2017, vier maanden nadat een tumor was ontdekt in haar bekken. Maud speelde op dat moment in Craeyenhout 2 en voerde een lange strijd met diepe dalen maar ook met dierbare momenten.  

Maud was en bleef strijdvaardig. ‘Ik wil niet negatief denken, dat helpt je alleen maar in de put', zei ze. 'Ik leef bij de dag. Wil gewoon leuke dingen doen.’ Ook toen ze niet meer actief kon hockeyen, bleef ze Craeyenhout trouw. 'Ik hoop dat ik er zo vaak mogelijk bij kan zijn. Ik ben lid gebleven, alleen ben ik gewoon geblesseerd, zeg maar. Ze missen dus nu alleen even een heel goeie rechtsbuiten, grappen mijn moeder en ik wel eens.’ 


Ze verplaatste zich vaak in de speelsters op het veld. ‘Dan denk ik: als ik dit balletje toch had gehad, zou ik ‘m zo mooi afgemaakt hebben. Ja, dat mis ik natuurlijk wel. Het gekke is dat ik af en toe nog wel droom dat ik hard aan het rennen ben. In mijn hoofd speelt dat blijkbaar nog wel. Dan word ik wakker en denk ik: fuck, het is een droom.’ 


Nadat Maud haar havo-diploma had behaald, begon ze aan de studie HBO V in Utrecht, ze haalde in één keer haar propedeuse.  'Verpleegkunde, ja. Daar had ik voor mijn ziekte nooit aan gedacht. Nee, het is ook weer niet zo dat het zó leuk was in het ziekenhuis al die tijd… Maar ik ben het wel heel interessant gaan vinden. Ik wilde er alles van weten.’ 

Maud heeft het belang van stamceldonatie in Nederland onder haar leeftijdsgenoten op de kaart gezet. Stichting Matchis heeft door Maud uit de studentensteden veel nieuwe stamceldonoren kunnen verwelkomen. In haar studentenhuis de WB, bij haar jaarclub en andere Utrechtse vrienden en vriendinnen vond Maud haar extra kracht om vol voor het leven te gaan.  


Namens heel HBS Craeyenhout wensen we de familie en vrienden van Maud alle sterkte en kracht toe om dit enorme verlies een plek te kunnen geven. Maud’s onvoorstelbare wilskracht, vechtlust en optimisme zullen ons voor altijd blijven inspireren.  

Rust zacht lieve Maud.  

In Memoriam Overzicht