In memoriam: Pim Wuite (06-08-1995 - 11-05-2020)
Lieve Pim,
Afgelopen dinsdag, 12 mei, hebben Reece (Mason), Julian (De Mey), Benno (Boddendijk) en ik bloemen neergelegd op het strand waar de dag ervoor het noodlot toesloeg. Een bloem voor jou en een bloem voor de anderen. Een bloem voor allen die veel te vroeg van ons heen zijn gegaan.
De zee, en dan vooral surfen, is hetgeen waar je de afgelopen jaren het meest van bent gaan houden. De liefde die je voor het surfen had, had je ook voor een andere sport: cricket. Ik ben blij dat ik de afgelopen jaren met je heb mogen cricketen, voornamelijk in HBS 2 en dat ik jouw aanvoerder heb mogen zijn. Bijna elk moment dat je met cricket bezig was, had je een voldane glimlach op je gezicht. Of het nou een regenachtige dinsdagavondtraining met ons eigen team was of de altijd ‘gezellige’ uitwedstrijd tegen Punjab; jij was altijd vrolijk. Ook was je erg actief met het trainen en begeleiden van de jeugd. Dat deed je met veel passie en toewijding. Misschien soms iets te veel; op een training heb je ooit Benno z’n arm gebroken bij het ballen aangooien. Het sierde je dat je de dag erna een armbeschermer mee nam naar de training. Wel iets te laat, maar toch.
Je zat al vanaf jongs af aan op HBS en kwam bij HBS 2 spelen rond je 17e. Ik heb je ervaren als een talentvolle cricketer. Je was sportief, fit en had goed oog voor de bal. Vooral in je eerste paar seizoenen sloeg je de bal vaak hard en ver het cricketveld uit. Dit deed je altijd met veel gemak. Langs de kant werden deze "hockey" slagen altijd met veel plezier aanschouwd en toegejuicht door je teamgenoten en de vaste tien HBS 2 supporters langs de kant, waaronder steevast je ouders en je zusjes. Zij hebben het team en de tegenstanders vaak voorzien van meer dan heerlijke lunches. Velen vroegen zich dan ook vaak af of je basisplek in HBS 2 nou was verdiend door jouw prestaties in het veld of die van je ouders in de keuken.
Eerder schreef ik dat je altijd vrolijk was als je met cricket bezig was. Dit is niet helemaal waar. Je wilde het altijd goed en vooral beter doen. Voor jezelf, maar vooral voor het team. Hierdoor wilde je nog weleens kwaad op jezelf worden. Maar wij waren als team niet teleurgesteld in jou. Want wij wisten altijd: Pim blijft na de wedstrijd in ieder geval lekker lang hangen voor wat mooie pilsen. Want je was iemand die van teamspirit en gezelligheid hield. Vaak bleef je tot laat op HBS om de overwinning - of nederlaag - uitvoerig met het team en anderen te bespreken onder het genot van enkele jugs bij een mooie zonsondergang.
Jouw harde klappen op de pitch bleven niet onopgemerkt door het management van HBS 1 en enkele optredens in het vlaggenschip, voornamelijk in Twenty20 wedstrijden, waren meer dan verdiend. Maar het grootste deel van je cricket carrière heb je toch doorgebracht in HBS 2. Hier heb je ook je echte HBS-vrienden leren kennen. Met Reece, Julian, Benno maar ook Ollie (de Geus) heb je veel tijd doorgebracht. Niet alleen binnen het veld en op HBS, maar ook daarbuiten. Met Reece heb je vorig jaar nog een mooie surftrip naar Frankrijk gemaakt. Dit jaar zou je met hem naar Bali gaan, maar corona gooide roet in het eten.
Naast cricket en surfen had je ook veel plezier en passie voor andere sporten: hockey, roeien, fietsen. Mede door je studie in Leiden en je andere sporten, heb je de afgelopen jaren wat minder gecricket op HBS. Maar als je nodig was, dan was je er weer. Bereid om het team uit de brand te helpen. En zoals we gewend waren van je, zo vrolijk als altijd.
Ik wens jouw ouders, zusjes, familie en vrienden sterkte en kracht toe de komende tijd. Je zal ontzettend gemist worden.
Duco Risselada