Vandaag alweer de laatste buitenwedstrijd van het seizoen, in en tegen Rotterdam, de derde grootste club van het land. Het weer was ons goedgezind en zo speelden de meisjes deze wedstrijd onder een fijne herfstzon en niet onder bijbelse stortbuien of Siberische kou. Naast het veld waren dan ook een groep blije oudergezichten te spotten, lurkend aan een lekker warme bak thee of koffie.

We hoorden al snel van onze inlichtingendienst dat Rotterdam drie speelsters miste door ziekte, met een paar opgetrommelde invalsters hadden ze één wisselspeelster. En hoe stond de M6E1 er voor? Ook wij waren niet compleet. Liz, Lisa, Lauren, Liese, Louise, Kirsten, Roos en Jolie waren er allemaal. Maar Flip niet! Onze beer schitterde om nog onopgehelderde redenen door afwezigheid. Uw verslaggever vroeg zich in alle bijgelovigheid af of dit niet een slecht voorteken was. Maar na een halve minuut sprak ik luidop: ‘Ik zie het al, we gaan winnen’. Maar deze uitspraak bleek nogal voorbarig te zijn.

De wedstrijd startte enigszins chaotisch. Gedurende deze wedstrijd speelde de M6E1 erg aanvallend. Het was vaak druk rond en in het doelgebied van Rotterdam, en onze meisjes hadden vooral in de eerste helft moeite om een opening te vinden en strandden regelmatig in kluitjes in het midden van het veld. Rotterdam verdedigde veel, maar was af en toe zeer gevaarlijk in de uitbraak. Vooral ‘het meisje met de paarse thermobroek’ was razendsnel en ook nog eens erg goed. Zij was overal en leek in haar eentje bijna net zoveel aan de bal als de andere Rotterdammertjes tezamen. Zij bleek ook op atletiek te zitten en daar ook uit te blinken. Naast een geweldige spits van HDM de gevaarlijkste tegenstandster die ik tot nu toe op het veld zag. En zo kreeg Rotterdam, tegen de veldverhouding in, de eerste grote kansen van de wedstrijd. Gelukkig waren doelvrouw Jolie en de verdedigsters alert en pareerden het gevaar.

Het lukte de meisjes in de eerste helft niet om het overwicht om te zetten in klinkende munt; en zo gingen de Hageneesjes en Rotterdammertjes gezusterlijk de rust in met een 0-0 stand. Dan maar op naar de tweede helft, waarin de M6E1 het áltijd goed doet. En ook dit keer kwamen de kraaitjes voortvarend uit de startblokken. Een snelle aanval van Liese zorgde voor een kluwen voor het doel, en Jolie greep deze kans en scoorde de 0-1. Lang kon ze niet genieten van dit mooie wapenfeit, want ze kwam spoedig daarna heel pijnlijk ten val en moest het veld verlaten. Heel stoer van Jolie dat zij later in de wedstrijd weer terugkeerde en weer speelde alsof er niets was gebeurd. De gebeurtenissen volgden elkaar snel op, want de verdediging kreeg de bal niet weg en Rotterdam scoorde de gelijkmaker. Maar al snel nam de M6E1 weer het initiatief, via Lisa die een mooie aanval beheerst afrondde. Ook van deze voorsprong konden de meisjes niet lang genieten. Onze verdedigsters stonden vrij ver naar voren en het meisje met de paarse thermobroek kreeg de bal diep aangespeeld, sprintte weg, vond alleen nog de keepster op haar weg en schoot hard de 2-2 in.

Zo leek een onverwachts gelijkspel nabij. Alleen is de M6E1 keer op keer ijzersterk in de laatste minuten. En dus zetten de meisjes aan voor een offensief, en dat leidde tot de 2-3 van Louise. Het leek er bijna op dat Liese’s reeks van bijna anderhalf jaar elke wedstrijd scoren tot een einde zou komen, maa zij vond dat die tijd nog niet was gekomen en bepaalde de eindstand op 2-4. Fantastische overwinning, meisjes! Naast de goalscoorders knapten Liz, Lauren en Kirsten veel werk op in de verdediging en keepte Roos goed in de tweede helft. De M6E1 is een hecht team, met meisjes die keihard werken en zich opofferen voor het team. Achteraf gaf de coach van Rotterdam aan dat hij onder de indruk was van het mooie samenspel van de meisjes. Dat zit er vanzelf in, dat deden ze direct de eerste wedstrijd dat ze samenspeelden als M6E1. Maar ook veel respect voor Rotterdam, dat naar eigen zeggen een paar van de beste speelsters miste, en in de tweede helft zonder invallers speelde. Daar gaan we volgende keer een zware dobber aan hebben.

Plezier is het belangrijkst, maar goede resultaten zijn ook leuk. En de M6E1 is met vier overwinningen en een gelijkspel tegen HDM bovenaan geëindigd in de hoogste poule van de regio Haaglanden-Rotterdam. Dat is een fantastisch resultaat van de meisjes en hun coaches Petra, Joost en Roland. Met een fijn gevoel op naar de zaal!