De onbetwiste kampioen
Enigszins onverwacht kwam er dan toch nog een finaleronde. Niet onverwacht was het natuurlijk dat wij ons hadden geplaatst na 9 keer winst in 10 wedstrijden. De eerste twee uit de Haags/Rotterdamse poule moesten de krachten meten met de twee beste ploegen uit Amsterdam.
Voor ons betekende het dat we tegen VRA moesten beginnen.
Elmar en Azzam zorgde weer voor een bliksemstart met maar liefst 33 runs in de eerste 2 overs. Het tempo ging daarna iets om laag maar via 55-0 pakte VRA pas in de zesde over hun eerste wicket. Azzam en Elmar hadden intussen al 25 en Matthijs en zorgden voor het mooie totaal van 82-1.
Heel even leek VRA er een wedstrijd van de maken, maar als Elmar z’n eerste slachtoffer pakte in de 2e over, is het gedaan met VRA. Abe bowlde er nog 1 uit, Max pakte zelfs twee wickets in 1 over, en dit kunstje werd herhaald door Azzam en Elmar. Tot slot pakte Abe er nog 1. Totaal 9 wickets voor ons. Van deze 9 wickets waren er maar liefst 3 stumpings van Matthijs die zelfs complimenten van de umpire kreeg, omdat hij de hele wedstrijd heel goed heeft gekeept. 45-9 had VRA, dat totaal werd overklast.
De andere halve finale was wel heel spannend en een hertelling leverde op dat VCC onze tegenstander werd in de finale.
Wij hadden al gezien dat VCC aantrad zonder hun gevaarlijke Zuid-Afrikaanse allrounder, dus dat was goed nieuws.
Wij gingen weer eerst batten en hadden helaas een valse start omdat Fons werd uitgevangen in de eerste over. Max en Abe pakten dit goed op en maakten 12 runs in de tweede over. Nadat Abe 25 runs had gemaakt en Max werd uitgevangen in de 6e over met 17 runs, maakten we ons weer op voor een eindsprint van Azzam en Elmar. Dit liep even anders want Elmar werd uitgevangen op de z’n eerste bal. Dus was de eindsprint aan Matthijs en samen met Azzam maakte hij er 16 in de laatste over, waardoor we eindigden op 77-3. Niet superveel, maar normaal gesproken genoeg.
VCC opende echter zeer voortvarend en stond halverwege op 39-0, prima op koers richting ons totaal dus. De grote ommekeer kwam in de 5e over gebowld door Fons. Hij pakte niet alleen een wicket, maar stond ook maar 3 runs toe. Azzam pakte dan nog een wicket in een zuinige over, waardoor VCC er in de laatste 2 overs nog 30 nodig had en toen hadden we alles weer onder controle. In de laatste over nog een spectaculaire slipcatch van Azzam via de handschoen van Matthijs. Uiteindelijk wonnen we dus redelijk makkelijk al haalden we ons niveau van de eerste wedstrijd niet.
Dit keer waren er wel medailles en een echte beker. Ook mooie woorden van Tom Heggelman namens de KNCB. Het was een zeer sportief toernooi geweest en Tom benadrukte nog maar eens dat de manier waarop met cricket gewonnen wordt minstens zo belangrijk is als de overwinning zelf. De spirit of the game mag nooit vergeten worden. Ook de finales van de U13 en de U15 waren trouwens Haagse onderonsjes. We zijn dus lekker bezig met z’n allen.