Wat was het een prachtige dag! De zon scheen volop en na twee noodgedwongen toernooi-loze jaren, vond eindelijk weer het zo geliefde Craeyenhout Gouden Ei toernooi plaats. De meisjes van de D3 hadden hier erg naar uitgekeken en waren zeer gebrand op de overwinning. Moeder Marieke had een mooie outfit in felle kleuren geregeld, waarvoor veel dank.

Het was druk langs de velden en de sfeer was fantastisch. Het was al een grote overwinning dat het toernooi weer in ere was hersteld. En de meisjes van de D3 stapten trots de arena in en openden de jacht op het Gouden Ei. Eerst tegen HDS D2, een team dat in de zaal makkelijk verslagen was maar waar op het veld twee keer tegen gelijk was gespeeld. Veel oude teamgenootjes van onze Evie en Lieke Panis, dus er was wel een soort van derby sfeer. De D3 speelde erg goed en verzorgd en had sterk de overhand, maar wist helaas niet te scoren in de twintig minuten dat de wedstrijd duurde.

Tegen Wateringse Veld D3 zette de D3 het grote overwicht wél om in doelpunten. Twee van Lieke Jellema uit strafcorners, goed gedaan! En nog een van Eleonore. De jacht op het Gouden Ei was AAN.
Daarop volgde een must-win wedstrijd tegen het vooraf gevreesde HDM D3, dat een klasse hoger speelt en de eerste twee wedstrijden had gewonnen. Op het veld was niets van vrees te merken bij de D3; zij drukten HDM in het defensief en kregen meerdere kansen op een doelpunt. Maar het vizier van de aanval stond vandaag minder scherp en ook deze wedstrijd eindigde in 0-0.

De kansen op het Gouden Ei waren nog maar klein. Maar we keken met aandacht naar de wedstrijd HDS D2 – HDM D3. Als deze in een gelijkspel zou eindigen, kwamen we weer op gelijke hoogte en dan waren we bij winst in de laatste wedstrijd mede-winnaar van het Gouden Ei! HDM drong HDS in het defensief en beide partijen kregen flinke kansen, maar na hem 20 minuten knijpen, kon de vlag half in de lucht, 0-0 en de D3 weer volledig in de race!

Er diende alleen nog de laatste wedstrijd gewonnen te worden tegen de zusters van Craeyenhout D4. De verwachting vooraf was dat dat te doen was, gezien de geëtaleerde krachtsverhoudingen in eerdere onderlinge wedstrijden en dat de D4 de wedstrijden tegen onze concurrenten van het toernooi vrij kansloos verloren had. De D4 had echter gehoord dat de D3 bij een overwinning het Gouden Ei zou winnen, en het was hun eer te na om te gaan liggen voor hun zusterteam en daar hadden ze natuurlijk groot gelijk in.

Voorafgaande aan de wedstrijd waren de D3 meisjes te zien met grote bakken flensjes in hun hand en zaten ze grappend, kwebbelend en handstanden maken langs de lijn. De concentratieboog had de lengte van het toernooi duidelijk niet schadeloos doorstaan. Dat kon een teken zijn van ontspanning, maar tijdens de wedstrijd bleek dat de scherpte node miste. De D4 maakte duidelijk een last stand, dromde samen in de verdediging, gaf geen terrein prijs en mepte ballen hard weg. De D3 kwam zelf geen enkele keer in gevaar, viel keer op keer aan en had daarbij niet de gewoonlijke finesse om de verdediging open te breken. Vleugelspelers trokken naar binnen de kluit van spelers in, veel blinde passes in de stick van de tegenstander, de mooie samenspel composities klonken ineens een tikje vals. De klok tikte ongenadig verder tot de tijd op was en uw verslaggever in zijn rol als scheidsrechter met pijn in het hart het eindsignaal van de wedstrijd moest blazen. De D4 jubelde als was het een overwinning, en respect past voor hun dappere strijd, hoe wrang dit ook uitpakte voor de D3… ook dat is sport.

Het weer was prachtig, het toernooi perfect. De ontgoocheling bij de D3 speelsters op het op het nippertje missen van het Gouden Ei was groot. Er werden zelfs een paar tranen geplengd. Ook coach Martijn, die het toernooi passievol had gecoached en zo graag met de meisjes had gewonnen, was toch ook in mineur.

Het Gouden Ei schitterde in het zonlicht, hoog boven de hoofden van de D3 speelsters, op het bordes van het Craeyenhout clubhuis, in de handen van juichende HDS en HDM speelsters, die gezamenlijk op de eerste plaats waren geëindigd.

De meisjes van de D3 hadden alles gegeven, trots op jullie.
Wat was het een prachtige dag.