De JO15-1 plaatste zich voor die spreekwoordelijke finale door deze zaterdag in eigen huis met 3-1 te winnen van Excelsior Maassluis. Dat is het team dat vanaf de eerste wedstrijd steeds bovenaan stond, als is het recentelijk punten gaan verspelen.

Een zware opgave dus. Zeker omdat de naweeën van corona bij verschillende HBS’ers nog een rol speelden en er drie spelers ontbraken in de personen van Ruben, Job en Bo.

In de eerste helft van deze cruciale topper werd al snel duidelijk waar Excelsior zijn hoge positie vooral aan te danken heeft: de drie aanvallers zijn razendsnel, handig en levensgevaarlijk. Dat is een niet te onderschatten wapen in de counter tegen ploegen die graag druk naar voren zetten, zoals HBS. Vincent en Lorenzo in het centrum en Guus en Massine aan de flanken hadden er aanvankelijk hun handen vol aan. Uit één van die messcherpe uitbraken werd het halverwege het eerste bedrijf 0-1.

Het knappe van onze ploeg is dat die op zo’n moment tegenwoordig tamelijk rustig blijft. HBS is niet voor niets het meest scorende team uit onze divisie (we krijgen overigens ook de minste goals tegen): onze helden beseffen dat er altijd kansen komen.

Zo’n kans kwam er dit keer al heel snel en het was een grote ook. Sjaak wist in de hoek van het strafschopgebied na nota bene een afgeslagen aanval heel knap een penalty te versieren. De JO15-1 heeft in de loop van het seizoen al heel wat van dit soort buitenkansjes gemist. Maar nu ging Nino achter de bal staan en hij hield het hoofd koeler dan koel: 1-1!

Dat was ook de ruststand, wat een wonder was als je bedenkt wat er allemaal nog voor beide doelen gebeurde. Tieme moest twee keer alles uit de kast halen om te voorkomen dat de uitploeg opnieuw zou scoren.

Eerst probeerde de nummer 9 van Excelsior, alleen voor het doel gekomen, de bal over hem heen te liften. Maar gelukkig wist Tieme nog een hand tegen de bal te krijgen, die vervolgens net naast ging. En later schoot een aanvaller van Excelsior van dichtbij in, maar ook die stopte onze keeper. Uit de scrimmage die daarop volgde, werd gelukkig evenmin gescoord.

Aan de andere kant van het veld had het er alle schijn van dat HBS daadwerkelijk een goal had gemaakt. Sjaak speelde de bal uit een corner met een boog richting het doel. De keeper leek die pas achter de lijn te keren, maar de scheidsrechter stond te ver weg om dat ook daadwerkelijk te constateren.

De tweede helft, met Sidney op de plaats van Guus, leek aanvankelijk opnieuw spannend te worden. Want in de eerste minuten al gleed de spits van Excelsior Maassluis vrij makkelijk langs zijn man, om vervolgens met links keihard over te schieten.

Daarna echter hadden de gasten vijf minuten waarin alles fout ging bij hen achterin. Vijf minuten waarin de wedstrijd werd beslist.

Het begon met een verdediger die zich vlak bij het eigen doel de bal liet afsnoepen door de uiterst alerte Sjaak. Hij bediende bij de eerste paal Noi, die geen fout maakte: 2-1.

Hooguit twee minuten later nam Daan van S een inworp die hij indrukwekkend ver diep gooide. Een speler van Excelsior dacht de bal over de achterlijn te kunnen laten lopen, maar daarbij had hij buiten Nino gerekend. Onze aanvoerder wist de bal richting de penaltystip te liggen, waar opnieuw Noi klaar stond. Een wanhopige sliding van een verdediger mocht niet baten; Noi zocht rustig zijn hoek uit en schoot met binnenkant voet onbereikbaar voor de keeper in.

Daarmee was de wedstrijd feitelijk gespeeld. Er gebeurde weliswaar nog van alles in het veld, waar de irritaties bij vlagen hoog opliepen. Met spelers als Daan B en Csanad heeft de JO15-1 heel veel voetbal op het middenveld. Zoveel voetbal, dat zij af en toe door letterlijk de lucht vlogen, als ze weer eens een tegenstander te slim af waren. Maar op de uitslag hadden de verschillende incidentjes geen enkele invloed meer.

Een bijzonder knappe overwinning in een wedstrijd waar veel druk op stond, maar waarin HBS geen moment de concentratie verloor. Als je een wedstrijd weet te beslissen door minder fouten te maken dan de tegenstander en die fouten vervolgens genadeloos af te straffen, dan is dat zeker ook een groot compliment aan onze trainers waard. Want dat soort voetbal-volwassenheid komt niet bepaald vanzelf.

Laten we hopen dat diezelfde volwassenheid ervoor zorgt dat de laatste wedstrijd tegen Xerxes, club van legendes als Faas Wilkes en Willem van Hanegem, ook drie punten oplevert. Een gelijkspel zou ook genoeg kunnen zijn, maar daarvoor moet Excelsior zelf ook de punten delen met Nieuwerkerk. Zo ver kunnen we het beter niet laten komen. Daarom dus: volgende week met bussen vol naar Rotterdam!