Vandaag moest de vriendelijk glimlachende Aké toezien hoe de JO15-1 van zijn club tamelijk kansloos met 3-1 verloor van HBS. In een wedstrijd waarin de kraaien er eerlijk gezegd nog veel meer hadden moeten scoren en de tweede helft er één was om echt heel snel te vergeten.

HBS begon werkelijk ijzersterk aan het duel. Als onze helden echt gefocust zijn, dan zijn ze tot heel veel in staat, is dit seizoen al vaker gebleken. Onze aanvallers zetten bijvoorbeeld zoveel druk op de verdediging van Wilhelmus, dat Sjaak al binnen een paar minuten bijna profiteerde van een verkeerde terugspeelbal.

Achter hem fungeerden Ruben en Nino als soepele spelverdelers, stond Job steeds op de goede plaats, wonnen Vincent en Lorenzo ieder duel in het centrum en zorgden de backs Guus en Sidney op de juiste momenten voor aanvullende impulsen.

Het enige probleem was dat we uitstekende voetbal aanvankelijk niet vertaalden in doelpunten. Ruben bijvoorbeeld had bijvoorbeeld een grote kans, maar hij stuitte op de keeper en Sjaak wist het daarna ook niet af te maken. Nino op zijn beurt passeerde op aangeven van Massine de keeper, maar helaas gleed een verdediger zijn inzet nog van de doellijn af.

Na een minuut of tien leverde het oogstrelende voetbal van HBS gelukkig alsnog de eerste goal op. Ruben schoot uit een moeilijke hoek op het doel, de keeper kon de bal niet vasthouden en Massine profiteerde optimaal van de rebound: 0-1! Eindelijk!

Je zou zeggen dat zo’n fijn doelpunt inspirerend zou werken, maar in plaats daarvan ging HBS teruglopen, verdween de druk op de bal en gaven wij Wilhelmus zowaar het idee dat er misschien toch wel iets te halen viel. Veel kansen leverde dat de thuisclub gelukkig niet op – Tieme moest één keer naar de hoek en bij een andere gelegenheid liep hij uit om met zijn benen redding te brengen.

Uiteindelijk gaf het tijdelijke overwicht van de tegenstander HBS vooral de ruimte om succesvol te counteren. De 0-2 was zo’n prachtige tegenaanval, die begon bij Massine. Hij gaf de bal aan Sjaak, die Noi in de loop aanspeelde. Die laatste kapte knap zijn man uit, vervolgens deed Sjaak hetzelfde met zijn tegenstander, en uiteindelijk moest Wilhelmus volkomen dronken gespeeld de 0-2 van Sjaak incasseren.

Vervolgens kwam er ook nog een hele knappe 0-3. Lorenzo speelde van achteruit onder grote druk een lange bal over de vijandelijke verdediging heen, waar Sjaak het maximale uit de situatie haalde. Hij gaf zijn directe tegenstander het nakijken en schoot de bal genadeloos in de verre hoek. Waarna het tijd was om best tevreden te gaan rusten.

Wie dacht dat HBS vervolgens het tweede bedrijf zou gebruiken om het doelsaldo verder op te voeren, die kwam bedrogen uit. Onder een steeds donker wordende herfstlucht – al snel gingen ook de lampen aan, alsof het acht uur ’s avonds was in plaats van twee uur ‘s middags – speelden we met afstand de slechtste helft van het seizoen tot nu toe.

Jullie vlagger/verslaggever probeert altijd positief te zijn, maar dat was deze keer echt heel moeilijk. Waar de 15-1 in de eerste helft bij vlagen een 8 of een 9 haalde, waren er nu momenten waarop een 4 of een 5 nog geflatteerd was.

Natuurlijk waren er ook in deze 35 minuten momenten waarop er dingen goed gingen. Daan van S plukte op een gegeven moment de bal technisch knap uit de lucht op het middenveld, Csanad draaide schitterend weg bij twee tegenstanders, Daan B miste de kruising op een haar en er waren onder meer vrije trappen van Noi en Nino die de keeper tot reddingen dwongen. Sidney speelde zelfs over de hele linie een overtuigende wedstrijd. Maar wat toch vooral opviel, was de slordigheid, het concentratieverlies, de verkeerde keuzes, het gaan voor eigen succes ook bij vlagen, terwijl combinatievoetbal altijd beter werkt om een tegenstander definitief te vloeren.

Enfin, in de bekerwedstrijd volgende week tegen Verburch hopen we uiteraard op een meer consequente prestatie. Een 9 in de eerste én in de tweede helft graag!