Sjongejongejongejongejongejonge… Lisa, Lara, Lieke Panis, Eleonore, Kirsten, Estelle, Lauren, Evie, Roos, Fenne en Evi… en in de tweede helft invalsters Bo en Fenna van de D4… wat hebben jullie een puike pot gespeeld zeg!

De sfeer zat er goed in… al bij aankomst was een groep D3 meisjes luidop ‘Wie rijdt er op zijn paard op de prairie… dat was cowboy Billy Boem’ aan het zingen. Dank voor het delen van dit muzikale erfgoed… Ondanks deze jolijt, waren de voortekenen voor de wedstrijd tegen Westland niet onverdeeld gunstig. Danique, Lieke Jellema en Alannah waren wegens ziekte dan wel blessure verhinderd. En ook van een aantal meiden die wel deelnamen werd vooraf gemeld dat ze niet fit waren. Dat kon nog wel eens een lastige wedstrijd worden in deze sterke poule, waar de eerste wedstrijd met 2-0 verloren was gegaan.
De wedstrijd, die werd gefloten door kersverse KNHB kaarthoudende scheidsen Rob en Wander, begon spannend en was in evenwicht, met veel strijd op het middenveld. Net als vorige week moest de D3 het eerste kwart op gang komen, maar gelukkig resulteerde dat ditmaal niet in een tegengoal. De Westland meisjes waren een stuk groter en hun spel was traditioneel ruw, we zagen D3 meisjes met bebloede knieën het veld af lopen aan het einde van de wedstrijd. Tot nog toe had de D3 ondanks haar goede techniek moeite om wedstrijden tegen goede tegenstanders winnend af te sluiten, vooral ze het enige team zijn met louter eerstejaars meisjes en ze dus constant tegen grotere en sterkere meisjes spelen.

Maar ditmaal stond het vizier op scherp. In het tweede en derde kwart ging het gas erop en wist de D3 tweemaal te scoren uit een strafcorner, via Lisa en Roos. Super, dames! De strafcorner begint langzamerhand een wapen te worden; er wordt dan steeds gescoord uit varianten en nog niet uit een verschroeiend schot. De verslaggever stond als scheids bovenop het spel, en de grote strijd was mooi om van dichtbij te zien. Iedereen krijgt een dikke pluim, want wat werden er veel verbeten duels uitgevochten, waarbij de D3 geen enkel ontzag toonde voor de tegenstander en de duels zeer fel in ging. Aan mijn kant van het veld zag ik onder meer Lieke Panis, Evi en Eleonore Buffelen met een grote B, maar dat deden de D3 meisjes aan de andere kant van het veld net zo goed. En wat hielden middenveld en verdediging de deur goed op slot en ruimden alle aanvallen van Westland kordaat op, met behulp van hun goede techniek. De snelle aanvalsters van de D3 braken intussen regelmatig door en bezorgden de Westland verdediging problemen. Er lijkt een indeling van aanval, middenveld en verdediging te zijn gevonden die goed rendeert.

In het vierde kwart kwamen de troepen van Westland nog eenmaal aandenderen, op zoek naar een comeback. Het spel golfde vervolgens flink op en neer, met een aantal kansen aan beide kanten. De meisjes van Westland riepen elkaar constant toe om een voetje te raken in het zestienmetergebied en zo een strafcorner te versieren. De al dan niet terechte appels voor shoot waren dan ook niet van de lucht wanneer Westland in het zestienmetergebied op bezoek was. Keepster Kirsten wist een paar mooie reddingen te verrichten bij een scrimmage voor ons doel waarbij Westland een paar maal net niet wist te scoren. Aan de andere kant werd de doorgebroken Lauren hardhandig met een stick onderuit gehaald in het zestienmetergebied. Toen klonk het laatste fluitsignaal en kon de D3 een hele mooie en met hard werken verdiende heroïsche overwinning vieren.

En Cowboy Billy Boem reed nog lang op zijn paard op de sportvelden. Geweldig gedaan, meisjes!