De E1 in de poolstorm

Craeyenhout E1 – Craeyenhout D3: 0-5


Vanmorgen speelden de meisjes van de E1 voor de derde keer in korte tijd tegen de D3. En dit keer voor het eerst op het hele veld. Het was ijzig koud en er woei een ijzige wind. Gevoelstemperatuur meer Nova Zembla dan Bosjes van Pex. Zou het ditmaal lukken om de D3 te verslaan?

De voorbereiding was gezellig, zij het niet optimaal om vlijmscherp aan de wedstrijd te beginnen. Meerdere meisjes hadden een logeerpartijtje achter de rug. Daarnaast eiste de kou zichtbaar zijn tol bij een aantal meisjes (natuurlijk niet bij de tegenstander, die merkte niets van de kou), waarvan sommigen van tevoren hadden gedacht het wel zonder lange broek af te kunnen in de Siberische poolwind. En de brug stond open. Dat alles was terug te zien in de wedstrijd. De meisjes speelden daarnaast pas voor de tweede keer op een heel veld. Het veld breed houden was wel een dingetje en zo hing er wel eens een ‘VRIJ’ bord bij de back- en vleugel-posities, terwijl op het midden van het veld een drukbezocht feestje plaatsvond.

Tijdens de vorige wedstrijden was de E1 op het veld de gelijke van de D3 en wisten de meisjes bij vlagen de D3 voor een langere periode terug te dringen rond het eigen zestienmetergebied. Maar was de D3 beter in het benutten van de kansen. Als ze ruimte kregen rond ons zestienmetergebied, maakten de één jaar oudere en dus fysiek verder ontwikkelde gewaardeerde tegenstandsters van onze meisjes gebruik van hun snelheid en kracht en scoorden doelpunten. Hun spitsen zijn ook goed in loeren op kansen en op ruimte, rustig wachtend in stille hoeken van het veld, om vervolgens in actie te schieten om een splijtende pass langs de E1-linies in ontvangst te nemen. Het was de taak van de E1 om deze D3-spitsen geen ruimte te geven. Ze met wakend oog in de gaten te houden. Ze te volgen als een duistere schaduw. En ze genadeloos elke kans op doelsucces te ontnemen en zo een ijzeren fundament te leggen voor een klinkende overwinning!

Goh, wat is zo’n heel veld dan ineens groot. Wat werkten de meisjes van de E1 hard in de ijzige kou, wat waren ze vaak te vinden op de helft van de D3, wat hoopten we op E1 doelpunten en wat liepen de meisjes dan vaak vast op het midden van het veld, op de helft van de D3. En dan stuurden de verdedigsters van de D3 de bal dan met gezwinde spoed naar de D3 aanvalsters, die zich ophielden bij de ‘VRIJ’ bordjes rond het zestienmetergebied van de E1 en die als een duveltje als een doosje in de actie schoten. En dan waren ze vaak niet meer in te halen door de toegesnelde E1 verdedigsters. Deze wedstrijd was de snelheid en de ervaring met spelen op het hele veld van de D3 teveel voor de E1, die op waarde werd geklopt. De D3 wist het spel sneller te verplaatsen en maakte heel goed gebruik van de ruimte op het veld. Een goede les.

Na de wedstrijd spoedden de meisjes zich naar huis om te ontdooien met een warme chocomel en opbeurende woorden. De wedstrijd was een koude poolstorm, maar de harten van coaches en toeschouwers zijn verwarmd door de inzet en de strijd van de meisjes. Kom maar op met E1 VS D3 deel 4. Dan wordt alles anders!

Hockey Verslagen Overzicht