In memoriam Tom Smabers

Afgelopen zondag bereikt ons het droevige bericht dat ons Lid van Verdienste Tom Smabers die dag aan het begin van de avond was overleden. Tom was lid van HBS sinds 1954 en zeker de ouderen onder ons weten wat hij voor onze club heeft betekend . 

Als speler was hij niet echt getalenteerd, maar was hij wel een toonbeeld van een sporter die dit compenseerde met een geweldige mentaliteit en inzet. Dat bleef ook niet onopgemerkt en hij maakte zijn debuut in het eerste voetbal XI in de beslissingswedstrijd tegen Quick op Houtrust in 1966 (die we in de verlenging wonnen), was vervolgens een aantal jaren een vaste waarde en speelde daarna (wat vroeger heel gebruikelijk was) nog een aantal  jaren (meestal als aanvoerder) met succes  in HBS 2 en 3. 

In het dagelijks leven belandde Tom al vroeg in het onderwijs  en daar voelde hij zich als een vis in het water. Hij kon goed omgaan met jonge mensen en wat hij door de week op school deed zette hij voort op de club.  Hij maakte in de jaren 60 en 70 bijna 15 jaar lang deel uit van de Jeugdcommissie Voetbal (eerst als lid en later als voorzitter ) en was daarnaast jaren lang leider-coach van een talenten jeugd XI met onder meer  Rob van der Kaaij, Eric Backers en Wouter Noske.  In de zomer  verplaatste hij zijn activiteiten naar de jeugdcommissie van de cricketafdeling, eerst als secretaris en later als voorzitter en was hij als zodanig lid van het cricketbestuur. Tom was zelf pas op zijn zestiende met cricket begonnen en speelde mede daardoor slechts  een tiental wedstrijden in het eerste cricketelftal. Zijn leidinggevende kwaliteiten kwamen echter goed van pas bij HBS 3 en 2 waar hij net als in het voetbal jaren fungeerde als aanvoerder. Toen Tom stopte met zijn werk voor de jeugd  was hij eind jaren 70 ook nog 3 jaar voorzitter van de voetbal-afdeling. Na het lezen van het  voorgaande zal het u niet verbazen dat aan Tom tot 2x toe, in 1963 en in 1968, de Arie van der Wilde beker (de hoogste onderscheiding binnen hbs-cricket) werd uitgereikt en dat hij volkomen terecht in de ALV van  september 1983 werd  benoemd tot Lid van Verdienste.

Inmiddels had hij zelf 3 zeer getalenteerde dochters hockeyen bij HDM  waarvan Minke, de jongste, uiteindelijk Nederlands recordinternational zou worden. Begrijpelijk wilde hij daar niet te veel van missen. Zodoende verplaatste hij zijn activiteiten naar de velden van HDM met de bedoeling dat dat tijdelijk zou zijn. Echter mede door zijn steeds slechter wordende gezondheid is een terugkeer op HBS er niet meer van gekomen. 

Tom dank voor alles en rust in vrede

Pim van der Vegt

In Memoriam Overzicht