Houdt Braef Stant

‘Velsen thuis 14.00 uur’, staat er in mijn agenda vandaag. Prachtig weer, blauwe lucht, beetje wind. Hadden we zeker gewonnen. Maar ja. Voetballen is een contactsport en Corona smult daarvan. Schrijf ik dit stukje maar. Doe ik toch iets HBS-achtigs. Voor de annalen, de geschiedenis, het HBS archief. Ik ga ook eindelijk dat HBS 125 boek lezen; meer dan wat bladeren in ieder geval.  

Schrijven over voetbal als er niet gevoetbald wordt. Craeyenhout is gesloten. Voor weken. Misschien langer. Wellicht voor het eerst in zijn geschiedenis vanwege een pandemie. Vliegen we naar de maan, vallen we om bij een virus. Ach, de mensheid. 
Historisch is ‘t. Ons digitale tijdperk begint zich uit te betalen. Vergaderen heet nu face timen. Af en toe een wandeling over het strand om de schijn van conditie hoog te houden. Vorig weekend nog een kopje koffie in de zon bij de Kwartel en zwaaien naar Jan Bart van der Waal. Maar dat is nu ook afgelopen. Eenzaam door de duinen, zigzaggend voor tegemoet komende wandelaars, terug naar huis. Boodschappen doen. Sommigen hamsteren. Zelfs WC papier? Ik heb gelukkig een boekenkast. Papier voor decennia. 
Sinds lang denk ik aan WO II, aan mijn vader in de puberteit, aan hoe ‘t moet zijn geweest om verplicht binnen te moeten blijven en het huis te moeten verduisteren, maandenlang, ’s avonds niet langer over straat te mogen gaan. Die kou, bovendien. Spelletjes spelen, onder de dekens zitten, vroeg naar bed. Nu breekt hier de lente door. Ongepast. Tegenstrijdig ook. Dan wil iedereen naar buiten, het terras op en dat mag niet van Corona.
Mijn oudste zoon was gelukkig net op tijd terug uit Zuid Afrika, Johannesburg. Vlak voordat daar de bom barstte. Net als op Lesbos. Veel mensen, dicht op elkaar, slechte hygiënische voorzieningen, geen of nauwelijks enige medische infrastructuur. Niet meer aan denken, lijkt de boodschap, ogen dicht. Landen bedachten ooit grenzen, virussen niet.
Tot mijn verbazing stond mijn laatste column op de HBS Craeyenhout website. Clubliefde heette hij. Leuk. Dank daarvoor. Toen ik mijn eigen stukje herlas, zag ik weer de stoelendans van de jeugdige HBS spelers en besefte dat Mink van der Hoven niet wordt genoemd. Hij hoort ook tot het jonge talent. Waar was hij? Ik beeld me die zondag van twee weken terug in, het lijkt wel eeuwen geleden.
Ik mis dat voetballen kijken. Nee, niet op YouTube. Gewoon een wedstrijd op een dinsdagavond buiten in de miezer. En we moeten nog een hele tijd. Ik heb alleen vandaag al 13 filmpjes over Messi gezien. Over toen hij klein was, hoe makkelijk hij scoorde als adolescent, als volwassene tegen Chelsea en Frankrijk. Misschien is een wekelijks verslag van een fictief gespeelde wedstrijd wel een idee. Bijvoorbeeld tegen Velsen thuis, zoals vandaag, 3-1 gewonnen. Mooi toch?
Terug naar HBS. Het terrein is afgesloten. Er is niemand. Verlaten velden. Ik liep er langs. Ook de fysio praktijk van Herstel Snel onder de tribune is dicht. Hockeyvelden leeg. Hekken op slot. Een boete als je een sportterrein bespeelt. Het EK is verplaatst naar 2021. En onze nationale voetbalcompetities? Niemand weet ‘t. Wat schrijf je over voetbal als er niet gevoetbald wordt? Als hobby’s er niet toe doen, als vakanties overbodig zijn, tijd werkelijk relatief is geworden, als veel werk ophoudt omdat ‘t ophoudt en klagen over het weer zelfs ridicuul is geworden. Volhouden maar. Volhouden. Als deze periode iets is, is het wel een oefening in nederigheid. Houdt Braef Stant.

Maarten Kaster

Voetbal Nieuws Overzicht