M6E1 overwintert op Nova Zembla

Craeyenhout M6E1 – Leonidas M6E1: 3-2


Vandaag verwelkomden we het begin van een nieuwe reeks wedstrijden en om dat te vieren maakte het weer er een mooie show van. Een stevige stortbui bracht ons op de zeer kleine oppervlakte van de dugout heel gezellig samen met het voltallige M6E5 team en hun ouders. Micha werd een veilige toevluchtshaven voor jong en oud met zijn grote paraplu. Deze etter van een moessonbui bracht zowel veel nattigheid mee als een gevoelstemperatuur van onder het vriespunt. Van onder Micha’s paraplu ging mijn medeleven uit naar Petra, die zich in een jas bedoeld voor beter weer dan dit naar de zijlijn repte om daar samen met Roland de verkleumde craeytjes door de wedstrijd te loodsen. En naar Chanda, die zich al verheugde op haar fluitbeurt en de mooie contacten met de tegenpartij die dat mogelijk ging opleveren. Het was sowieso een komen en gaan van M6E1-ouders, naar de overdekte tribune, van andere wedstrijden van andere kinderen komend, met als enige constante de coaches en de scheids van de week die langs de lijn en op het veld de honneurs waarnamen. Tien heldinnen en één held, als je ’t mij vraagt.

Tegenstander Leonidas uit Rotterdam, ik kende ze niet echt. Volgens mijn google-vriend behoren ze tot de tien grootste hockeyclubs van Nederland en hun damesteam speelt op het tweede niveau in Nederland. Een mooie club dus. En de eerste tegenstander die ik ooit oefenpatronen met pionnen zag gebruiken in de opwarming. Dat was best indrukwekkend. Maar de pionnen hielpen Leonidas niet toen de wedstrijd startte en ze onder de voet gelopen werden door doelvrouw Jolie, verdediging Liz en Lisa en aanval Louise, Roos en Liese. Dat stond echt als een huis. De aanvalslinie was ongrijpbaar voor Leonidas en zette hen direct vast op de eigen helft. Liese scoorde de 1-0. Zij heeft tot nog toe vorig en dit seizoen élke wedstrijd gescoord, indrukwekkend. Ons doelpuntenwonder bezit kracht en snelheid; en liet dit keer met een subtiel, technisch en slim opgebouwd doelpunt niet voor het eerst zien dat zij verschillende kleuren op haar palet heeft, erg leuk om van dichtbij te zien. Louise was weer eens vrij onbespeelbaar voor de tegenstander.

Leonidas leek rijp voor de sloop. Toch houdt de E6M1 wedstrijden op de een of andere wijze graag spannend… en liet Leonidas direct de 1-1 scoren toen het voor de eerste keer uit de Craeyen-omsingeling brak. Die stand deed me toch even in ongeloof in de ogen wrijven, hoe was het mogelijk dat het niet 3-0 stond maar 1-1?!? Dus Craeyenhout weer terug in de aanval. Liese speelde de bal af in een kansrijke positie in plaats van zelf te scoren, Roos kon een voorzet net niet onder controle krijgen… en even later scoorde Roos, die haar sterke spel van de F3 moeiteloos doortrekt naar de M6E1, tweemaal en de meisjes gingen de rust in met een verdiende 3-1 die eigenlijk geen recht deed aan al het overwicht en alle kansen. Het was wel een geweldige en zeer onderhoudende eerste helft, puik werk meisjes. Met een eervolle vermelding voor Liz, die haar beste wedstrijd van het seizoen speelde en een paar keer bijna scoorde.

Dan de tweede helft. De aanvalslinie bestond ditmaal uit twee van de meest hardwerkende vechtjassen van het team. Kirsten, die altijd zeer strijdlustig en energiek is en veel ‘vuil werk’ opknapt voor het team. En Jolie, die de laatste tijd vaak te bewonderen is terwijl ze zich met haar puike techniek tussen een groep tegenspeelsters door worstelt. Ook zagen we haar vandaag door de lucht vliegen terwijl ze een bal binnen probeerde te houden, opstaan en weer doorgaan, heel stoer. De meisjes van M6D1 zijn allen hele goede speelsters. Maar naast de techniek, is het ook deze indrukwekkende strijdlust, het nooit opgeven, dat M6D1 een moeilijk te kloppen team maakt. Lauren, vorig jaar een veelscorend aanvalster bij de F3, viel ze deze wedstrijd op door sterk verdedigen en goede passes en het lukte haar weer net niet om te scoren maar dat komt goed. De hele wedstrijd blauw van de kou te bewonderen nadat ze vooraf haar thermoshirt en broek niet wilde aantrekken, gaf ze achteraf aan dat ze tijdens de wedstrijd niet meer goed kon schieten omdat ze haar handen niet meer voelde. Een mooie herinnering om later aan verwende kleinkinderen te vertellen bij het haardvuur.

De M6E1 scoorde de tweede helft niet meer, maar Leonidas wel en met een 3-2 stand werd het nog heel spannend. Een paar hachelijke situaties voor ons doel kwamen en gingen, Lisa keepte sterk (ja ze had het een stuk drukker dan tegen KZ M6E2 toen ze als keepster het spel alleen met een verrekijker kon volgen), een paar ballen vlogen voor ons doel langszij. Toch een opluchting toen het laatste fluitsignaal klonk, met enerzijds het gevoel dat de M6E1 deze wedstrijd halverwege al in de zak had kunnen hebben, en anderzijds trots over de getoonde strijdlust en de vijf overwinningen en één gelijkspel dat eigenlijk een overwinning was in de eerste zes wedstrijden tegen sterke tegenstanders. De komende wedstrijden tegen absolute topploegen Klein Zwitserland, HDM en wat later Rotterdam gaan een hele mooie uitdaging zijn voor de meisjes.

Alsof het zo gescript stond brak de zon door zodra we ons in het clubhuis begaven. En leerde ik van Joost meer over orthopedagogiek en het mooie vak van dokter, wat oprecht fascinerend was. Het was een mooie wedstrijd, een mooie dag hoewel lichtelijk fris en hopelijk zijn alle meisjes weer snel opgewarmd na deze wedstrijd op koud Nova Zembla. Meisjes, jullie hebben het fantastisch gedaan!






Hockey Verslagen Overzicht