Epiloog: D4 in Oranje

Op zondag 23 juni jongstleden traden de dames van de D4 voor het laatst samen aan. Sephine, Cato, Merel, Netta, Hazel, Eveline, Sara, Lizzy, Heleen, Julia en Lotte waren van de partij; Carmen, Lieve en Ella waren verhinderd en werden vervangen door Nynke van de E3 en Sophie van de D1. We speelden bij het immer gezellige HDS en het weer was fantastisch. Met de nodige versnaperingbonnen op zak en vijf wedstrijden en een paar oud- en nieuw-hollandsche spellen voor de boeg, zat de sfeer er goed in.

Allereerst de prijs die we níet wonnen, omdat die er niet wás: de prijs voor de mooiste outfit. De dames paradeerden fier rond in hun prachtige oranje outfits met gouden epauletten, met grote kundigheid zelf gemaakt door Marieke, en in heur haar oranje scrunchies door Lorette gemaakt. Ontroerend en indrukwekkend dat bij enkele moeders de kunst van het kleding ontwerpen niet verloren is gegaan… een beetje alsof je ineens een dodo voorbij ziet wandelen tussen de nijlganzen of een Rembrandt ets ziet liggen tussen de i-phones… afijn, u begrijpt hopelijk waar ik heen wil.

‘Ja maar wij willen naar een toernooiverslag heen!’
Okee okee, voor de draad er mee.
Luister, lieve lezers. Ik kan jullie melden dat de meisjes hun prachtige outfit direct mochten bevuilen door in een levend bowling-spel als levende bowlingballen over een kletsnat zeil te glijden en pilonnen om te kegelen. Ze hebben ook touwgetrokken en panna shootout gespeeld, en kwamen daarbij een team genaamd Hudito tegen dat het ze steeds weer lastig maakte. We schuilden met ouders en kinderen onder onze party-tent tegen de verzengende hitte en aten heel veel peren-ijsjes, die qua populariteit toch wel naar het zuiden zijn gegaan sinds de opkomst van de Magnum en ander spectaculair ijswerk. En na het toernooi was er een andere prijs die we níet wonnen maar wel hadden verdiend, die van de derde helft. Van D4-ouders en kinderen die op een verder volledig verlaten clubterrein stug maar o zo gezellig bleven doorborrelen en hangen, en die slechts met de grootst mogelijke moeite tot vertrek te bewegen waren. Ach, kon dit team maar bijeen blijven, zo denken velen van ons.

‘Ja, maar de wédstrijden!’
Ahhh, de wedstrijden… zeg dat dan meteen! Allereerst dank aan de invalsters en hun ouders. Nynke speelde lekker fel en kon als E-tje goed meekomen. Sophie is lang, groot en góed, zij bracht een nieuwe dimensie aan het spel, zoals zij moeiteloos tussen tegenstanders door speelde en het spel verplaatste. Ook de échte D4-meisjes lieten zich van hun goede kant zien. De eerste wedstrijd tegen Zoetermeer D5 speelden we in een fantasieopstelling en verloren deze ook, met het gevoel dat er meer in had gezeten. Dan drie wedstrijden tegen JONGENS. Jongens en meisjes willen echt niet van de ander verliezen, en zo zagen we drie keer gepassioneerde strijd, met een nederlaag, een gelijkspel en een overwinning als resultaat. De emancipatie weer een stapje verder geholpen. En we leerden dat ‘de jongens’ vaak zeuren tegen de scheidsrechter én tegen elkaar.
En de laatste wedstrijd van het seizoen, dat was toch een pracht-affiche tegen de concu-dinnetjes van de D3. Die nog niet zo heel lang geleden ten koste van ons het gouden kraaie-ei wonnen. Na het voorprogramma was afgelopen, een twintig minuten lang waterballet van sproeiers en een stuk of vijftig in het water ronddartelende kinderen… begon de wedstrijd. En toen deze eindigde, was het 1-0 voor de D4. Een prachtige afsluiting van het jaar en van de D4 zoals we deze kennen. Uiteindelijk waren we derde geworden en wonnen we dan toch een prijs, een imposante beker.

Dag meisjes! Jullie hebben het fantastisch gedaan. Elk afscheid brengt een nieuwe wereld en hopelijk blijven velen van jullie elkaar weer tegenkomen de komende jaren. En nu eerst vrijdag de eindborrel en dan een welverdiende vakantie.

Hockey Verslagen Overzicht