Craeyenhout D4 gaat Europa in

Craeyenhout D4 gaat Europa in

Bij een memorabel seizoen vol spanning, tranen en een kampioenschap hoort op zijn minst één toernooi dat de dames zich nog lang zullen heugen.

Of moet ik zeggen tornooi, want dat is hoe onze Nederbelgen in Brasschaat dit feestelijke evenement noemen. D4 gaat Europa in en dat hebben ze dik verdiend.

Na de weken te hebben afgeteld en een enkele familietwist, omdat dochterlief het hockeyteam boven het familie-uitje verkoos, vertrok een stoet aan auto's richting Antwerpen en omgeving voor een tweedaags verblijf. KHC Dragons was de eerste stop waar veertig teams uit verschillende landen hun opwachting maakten om de immens grote cup-met-oren mee naar huis te nemen.

Opgehitst door de kakofonie van Vlaamse, Waalse, Franse en Engelse tongvallen op een fantastisch complex, stonden onze dametjes vreemd op te kijken toen Westland D1 voor hun neus stond. "Zijn we helemaal naar België gekomen om tegen Westland te spelen? En D1, klopt dat wel?"

Enfin, toen onze fluitende steun en toeverlaat Gerard de wedstrijd startte, werden de mouwen opgestroopt en moest Westland echt uit de kas komen om het potje te winnen.
Geen punten maar de goede pot bood voldoende aanknopingspunten om voor een goed resultaat te gaan.

Hoewel … de dames waren ondertussen al druk bezig met aan het rad van fortuin te draaien om hun jetonnekes in te wisselen voor alles wat maar zoet was. En, zoals dat gaat doet goed voorbeeld volgen. Belgische invloeden kreeg menig papa in hun macht en ook zij snelden naar het prachtige clubhuis om hun jetonnekes in te ruilen voor rozig water en wit schuim. Het leven is nu eenmaal goed als de bar vanaf 11 uur geopend is

En onder invloed van dit alles, vonden de klasbakken van D4 hun tornooivorm. Brussel en 2 x Antwerpen werden aan de kant gezet met mooie aanvallen, waarbij Lizzy haar langgekoesterde droom van een doelpunt realiseerde. Cato ook op jacht ging en liet zien naast uitstekend te kunnen keepen ook niet onder te doen als veldspeelster. Lotte en Merel hun goals natuurlijk meepakte. Julia het ene duel naar het andere wist te winnen. Carmen liet zien uit te gaan groeien tot strafcornerspecialist. Heleen haar bescheidenheid overwon en de midmid-positie stevig bezette. Sara en Ella ook hier onze kilometervreters waren en de Belgen hun hielen lieten zien. Netta dreigend op de rechtsbuiten liet zien waarom dit haar favoriete plek is. Lieve met haar strijdlust de hoop levend hield. Eveline met haar heerlijke spel de tijd af en toe even stilzette en Sephine liet zien dat ze ook op de plek van de laatste vrouw makkelijk mee kan spelen.

In de vijfde wedstrijd tegen een favoriet Brasschaat ging het hard tegen hard. Na een vroege achterstand knokten de dames zich terug en kregen ze het slechtste van de Belgische coach omhoog. De vele verwensingen neigden gaandeweg de wedstrijd meer en meer naar oudhollandse scheldwoorden. Toen onze kraaitjes ook nog de leiding namen waren de frieten gaar en gingen onze ouders op gepaste afstand staan om de vele decibellen te weerstaan. Helaas …. werd het gelijk en eindigden we op tien punten uit vijf wedstrijden.

Het goede nieuws was wel dat er nu echt met jetonnekes gegooid kon worden en de Belgische bbq op het programma stond. Het o zo heerlijke bier smaakte echter alsnog zuur toen er kruisfinales bleken te zijn en dat we achteraf de finale op een haar na hadden gemist. De kraaitjes boven Westland, dat was wel feest maar de strijd op de derde plek bracht vreemd genoeg weer Brasschaat uit de koker. Nog een keer alles uit de kast maar nu waren het – niet geheel terecht – toch onze Belgische dames die aan het langste eind trokken.

Na de bbq en een uitgebreid dankwoord richting de organisatie van KHC Dragons, werd er koers gezet naar de jeugdherberg van Antwerpen om verder te gaan met wat we de hele dag al deden; plezier maken tot diep in de nacht. Onze nachtbrakertjes tipten met gemak 2 uur in de nacht aan voordat ze allemaal onder ziel gingen. Mhh…. toch niet alles gegeven misschien. Hadden we dan toch die cup mee kunnen nemen?

Fris en fruitig verschenen de dames de volgende ochtend op het ontbijt om de bodem te leggen voor een stevige stadswandeling onder begeleiding van een stadsgids. Een overhoring voor ouders en kroost over een affaire van Rubens met de vrouw van onze eigen Willem van Oranje, over meridianen of toch niet?, over het verschil tussen kerken en kathedralen en o wat weten we met zijn allen toch weinig. Na de Zuidertoren te hebben beklommen, was het genoeg en werd er geschreeuwd om de Mc. Het werd een Italiaanse lunch waarmee de toer door Europa werd afgesloten.

De terugweg naar Den Haag ging bijzonder snel – want we waren helemaal niet moe ;-) – en gaf de nodige rust om de film nog eens terug te draaien. Ergens met al die beelden dook de quote van The Reitsma (1988) op …. ‘Wat een heerlijk stel’.





Hockey Verslagen Overzicht