LOHC E5 – HBS Craeyenhout E4
Om 8hr ’s ochtends mochten de dames van E4 en hun trouwe schare aan begeleiders zich verzamelen op de parkeerplaats om richting Leiden te vertrekken. Ondanks dit vroege tijdstip zat de stemming er goed in en kwamen de nodige tophits vanaf de achterbank. Hoewel het niet een en al plezier bleek te zijn. Een afgesloten A44 betekende dat de tijdnood toenam en de stress om goed op tijd te komen.
Dit was zeker het geval toen een van de coaches (;-) onderweg ook nog eens een zeer vertwijfelde medeweggebruikster aantikte. Dat was pech voor haar, want een ding zou zeker niet gebeuren, namelijk te laat komen. Met de aangereden bestuurster in volgstand en met gezwinde spoed naar het veld, kwamen de dames net op tijd maar mocht de coach een geheel ander formulier er bij pakken dan de wedstrijdopstelling.
Gelukkig is daar dan altijd Wander die de spierpijn van zijn Rotterdamse marathon inmiddels kwijt was en in geheel bekende stijl de dames van tips voorzag. Gauw het stokje overnemen en de goede stemming van de dames verzilveren met drie punten.
Niets leek ons daarbij in de weg te staan, toen Netta snel het spel vervolgde na een vrije bal en Anna vond die er 1-0 van maakte. Maar daarmee was het hoogtepunt van de eerste helft naar het bleek al na vijf minuten achter de rug. Het bleek meer een soort van algemene zin in het weekend te zijn, dan een goedgemutste sportochtend. De middenvelders vonden aanvallen leuker dan de omschakeling om mee te verdedigen. De vleugelspeelsters vonden meelopen belangrijker dan de bal afpakken, de posities werden nog wel is op geheel eigen wijze ingevuld; kortom niet goed genoeg. En dan hadden we het nog niet over een mooi momentje waarop Kika zichtbaar genoot van een mooie aanval en deze nadrukkelijk in de gaten hield totdat de coach riep dat ze zelf meedeed aan een wedstrijd en moest ophouden bij de buren te kijken ;-)
Hoewel toen de dames van LOHC er 1-1 van maakte en kort voor rust zelf 2-1 was dit tot genoegen van de heer Jochem Myer wiens Gorgelkind kennelijk tussen de tegenstander liep.
De totaal onnodige 2-1 ruststand leidde in de pauze tot de vraag van de coach of de dames wel eens van een donderspeech hadden gehoord? Aan de ogen en de ontkenningen was duidelijk dat dit niet het geval was, maar een aardig woord was het wel. “Nou dames … dat betekent dat DE COACH HEEL ERG BOOOSSSSS ISSSSS!!!!” “DAT WE DE 2e HELFT EEN TOTAAL ANDERE INSTELLING WILLEN ZIEN ANDERS HEBBEN WE EEN GROOT DIK EN VERVELEND PROBLEEM DE REST VAN HET SEIZOEN!!”
Wellicht was het de adrealine van de aanrijding nog, of dat deze dreigementen nog werken op deze leeftijd, maar de beuk ging er in en het spel werd beter. Na zo’n tien minuten te hebben gedrukt was het Chloe – alweer, jaja – die de gelijkmaker er in prikte. Was het Bibi die een paar lekkere ballen er uit schopte, was het trio Floortje, Kika en Meltem* vol aan het jagen en zwoegden de middenvelders alsof hun leven er vanaf hing.
De derde goal die volgde was voor een belangrijk deel toe te schrijven aan de strafcorner die steeds beter begint te lopen. Na het inspelen was het Eva die met een mooie klap voor gevaar zorgde waarop Anna scherp reageerde. De scherpte zat er zelfs zo veel in dat Anna niet alleen scoorde maar ook door had dat dit mama Marieke was ontgaan. U begrijpt dat de tweede donderspeech van de dag volgde.
Mooi om te zien dat als de beuk er in gaat en de scherpte aanwezig is, de dames ook meer overzicht hebben en elkaar beter weten te vinden. Een paar mooie aanvallen waren daar het gevolg van. Na een goal van Carmen werd het uiteindelijk 2-4 voor onze dames. Fijne tweede helft! Gefeliciteerd.
*Oh ja, het was natuurlijk niet alleen maar kommer en kwel in de eerste helft; het kon gewoon een stuk beter en dat bleek. En als er dan alsnog een compliment mag worden gegeven voor de eerste helft dan gaat die uit naar Meltem. Lekker fel gebald en mooi om te zien dat je slagen steeds venijniger worden. Top!